Van Honningsvag naar de Noordkaap

07/07/2014

Bruno

 Vanmorgen om 07.00 uur ontbijt in het hotel. Daar ontmoet ik Bruno, een Duitse man die van Kirkeness met de hurtigrutte naar Honingsvag is gevaren en die de Noordkaap even wil aantikken. Hij hoort van mijn reis en wil graag met mij mee fietsen, en dat vind ik prima.

Willem

Om 08.00 uur vertrekken we.
Ik kies voor volle bepakking. Het reglement van de KNVZNF, schrijft dat voor. Men dient met volle bepakking te starten en met volle bepakking het doel bereiken. Dus daar houden wij ons aan.
Bruno niet, die heeft het meeste in het hotel achtergelaten. Maar die is dan ook geen lid van de KNVZNF.

Willem en Sneeuw

 Ik voel gelijk al in het begin dat het niet goed zit met de benen, ik heb de dag van gisteren er nog in zitten.
Bovendien begint het na Honningsvag, direct met een giga klim.
Het blijft trouwens de gehele weg naar de Noordkaap klimmen, je krijgt het dus niet cadeau!
Na ruim 3 uur ploeteren en zweten, zie ik dan in de verte eindelijk de gebouwen van die Noordkaap.
Na nog 1 stevige klim, kom ik dan om 11.12 uur, na 7032 km te hebben gefietst, aan op Latitude positie 71.10.21. Noordelijker kun je niet fietsen. Gestart in de Zuidkaap in Tarifa en gefietst naar de Noordkaap.

Rendieren in de sneeuw

 Ik moet zeggen het laat mij niet onberoerd!,  en ik ben ook maar een mens.
Bruno fotografeert mij (met de fles bier van Cafe Cambrinus, beloofd, is beloofd!!) Ik kus de heilige Noordkaap grond, van gekkigheid. Ik kus het Noordkaap symbool en gelijk daarna komen 2 schilders het monument een nieuw laagje verf geven. (echt waar). De waanzin ten top natuurlijk!!!!

Ik heb het gehaald, en dat neemt niemand mij meer af!

Landschap naar de Noordkaap

 Na de fotosessie, gaan we wat drinken in het paviljoen. Daar probeer ik een beetje bij te komen, want ik moet nog terug naar Honningsvag, weer die 31 km.
Na een uurtje, klimmen we weer op de fiets, met meer dan een voldaan gevoel, fietsen we terug naar Honningsvag.

Bruno en Willem

 Uiteindelijk komen we om 14.45 uur weer bij het hotel.

Ik heb trouwens besloten om niet terug naar Nederland te gaan fietsen.  Het is mooi geweest en ik heb ook nog een thuisfront, die mij bijna 3 maanden de vrijheid heeft gegeven om dit te doen.
Ik moet daar nu ook aandacht aan gaan schenken. Ria en ik willen van de zomer ook nog samen gaan fietsen.

Ellenlang klimmen

 Gisteren ben ik nog naar het toeristenbureau geweest en heb daar mijn vluchten geboekt.
Ik vaar eerst morgenochtend met de Huttigrutten naar Tromso.
Vanaf Tromso vlieg ik naar Oslo. Vanaf Oslo vlieg ik naar Amsterdam en ik hoop daar Woensdag 09 juli omstreeks 21.00 uur aan te komen.

Weer omhoog

Ik brei er dus een eind aan. Ik heb mijn droom en doelstelling gehaald, namelijk fietsen van de Zuidkaap naar de Noordkaap.
Ben door veel landen gefietst te weten Spanje, Frankrijk, België, Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen. Heb 7032 km gefietst. Heb hele mooie momenten gehad, maar ook hele zware.

Eindelijk daar is ie!!

Tijdens mijn zware momenten, dacht ik vaak aan een goede collega van mij, die momenteel vecht tegen een zeer vervelende aandoening, en dan dacht ik " niet zeuren, doorgaan".
Ik weet dat hij mijn blog leest, ik zal zijn naam niet noemen want daar houd hij niet van.
 Hoe zou het met Peter de wandelende Belg zijn, Hubert en Rolf?

Nog 500m  te gaan

Verder wil ik een ieder bedanken, die dit blog heeft gevolgd. Hij is meer dan 9000 keer geopend . Ook in diverse andere landen waaronder de VS, Rusland, Polen, Australie en ga zomaar door. Waarschijnlijk zijn dat collega fietsers, die daar momenteel aan het rondtrekken zijn
En natuurlijk wil ik een ieder bedanken die een reactie heeft gegeven, via mails, Whatsapp of op dit blog natuurlijk.

YEEEEEEEESSSSSS

 Het heeft mij de energie gegeven, om bijvoorbeeld na een zware dag, toch nog de tijd te nemen, om dit blog te Up-daten.
Ik vond het in ieder geval leuk om te doen.

Willem gaat nu zien dat hij weer op een fatsoenlijke manier, vanuit dit oord, bij zijn Ria komt. Dat zal wel lukken denk ik. Anders heb ik altijd nog mijn fiets.

Ik kus hem!!

Ik sluit dit verhaal (en ik kan het toch niet laten)met de lijfspreuk van het Korps Mariniers.

Qua Patet Orbis       ( zo wijdt de wereld strekt.)


Bedankt allemaal !!!!!!!!

Daarna wordt ie gelijk geschilderd