Fietsreizen QPO: van Stabburnes naar Honningsvag

06/07/2014
Gisteravond lag ik al om 21.00 uur in bed. Dus vanmorgen was ik om 04.00 uur al klaar wakker. En het is niet donker hier, dus ik kijk uit mijn raam van de stuga, en het is prachtig weer. Naar Honningsvag is het ruim 150 km, dus ik denk waarom ook niet !!
Ik eet, was me, pak mijn spullen in en ruim de stuga op.
De sleutel leg ik bij de receptie in de daarvoor bestemde bak.

Om 05.00 uur zit ik op de fiets langs de Porsangerfjorden. Geen auto, geen mens, alleen maar de schoonheid van het prachtige Noorwegen. Ik heb veel foto,s gemaakt. Klik maar op een foto op het blog, dan kun je ze allemaal zien.
Dan zul je ook begrijpen wat ik bedoel.

Ik voel mij prima, de benen zijn goed en de geest niet minder!!
Om 06.30 uur trek ik mijn windstopper uit en fiets verder in mijn T-shirt en het is gewoon heerlijk weer.
Ik heb begrepen dat het hier vandaag voor dit gebied, uitzonderlijk warm wordt, zo,n 26 graden.
Daar komt nog bij dat ik de wind zuid-oost in de rug heb, en ik mag van geluk spreken, want meestal stormt het hier!
Zo is fietsen een waar feest, maar ik heb nog wel een obstakel te gaan, namelijk de bij fietsers gevreesde Noordkaaptunnel.

Om ongeveer 09.00 uur kom ik in Olderfjord Russeness aan en zie zowaar kans om daar bij de camping een heerlijke bak koffie te scoren (met gebak)
Daar barst het inmiddels van de motorrijders. Af en toe komt er 1 naar mij toe en vraagt waar ik vandaan kom enz. enz. Af en toe heb ik een heel groepje om mij heen staan. Ik hou het kort want ik moet ook weer verder.

Ter hoogte van Repvag zie ik tegen de middag een bord Fish en Crab restaurant in Repvag. Ik moet 3 km van de weg af naar dat restaurant. Ik doe het en het water loopt mij al in de mond!!
Daar aangekomen is de boel dicht. Ik ontplof bijna, want nu kan ik weer 3 km, tegen snoeiharde wind in terug naar mijn hoofdroute.
Zet dan op het bord "Closed" of iets dergelijks verdomme!!

De E 69 is trouwens de enige weg richting Noordkaap vanaf Olderfjord. Het is dan ook een drukke weg, want iedereen wil naar die Noordkaap. Touringcars, motorrijders en sleurhutvutters/ Campervutters.
Willem is de enige fietser. Ik krijg dan ook veel getoeter en de duim omhoog, en dat doet mij wel wat moet ik zeggen.

Ook heb ik inmiddels mijn grote teen in de Porsangerfjord gestoken en die maakt onderdeel uit van de Noordelijke IJszee. Dit is geoorloofd volgens de Koninklijke Nederlandse Vereniging van Zuidkaap Noordkaap Fietsers (de KNVZNF)

Uiteindelijk kom ik dan uit bij die draak van een Noordkaap tunnel.
Voordat ik het kreng in fiets , kleed ik mij dik aan. De temperatuur ligt binnen in de tunnel rond het vriespunt had ik mij laten vertellen en ik kom van een graad of 25. Het is dan net of je krom trekt. Ik neem nog een banaan (want het kon mijn laatste wel eens zijn) en nog wat te drinken.
Affijn, wil ik naar de Noordkaap dan zal ik wel moeten. Ik stap op m,n Buddy en daar gaan we de tunnel in. Ik stuiter eerst een 3 km naar beneden, met volle vaart. Nadat ik dat achter de rug heb, krijg ik (maar) 1 km vlak. Maar hierna begint het gesodemieter, 3 km lang, 6 tot 7 % stijgen in dat kreng. Ik trap mij wezenloos en na elke 500 meter rust ik. Rekken en strekken is er niet bij, dat is te gevaarlijk, want ik heb ook te maken met die gemotoriseerde Noordkaap toeristen, en die maken in die tunnel een hels lawaai. Daarbij is het ook nog vochtig en wat mistig.

Uiteindelijk zie ik licht in het eind van de tunnel. Aan het eind waren mijn benen zo verzuurd als een pot augurken.
Ik heb dan ook even een 15 minuten voor mijzelf genomen en wat rek en strek oefeningen gedaan. Dat hielp en langzaam werd ik weer het mannetje.
Daarna doorgefietst richting Honningsvag. Voor Honningsvag kreeg ik de Honningsvag tunnel, bijna 4 km lang, echter die is flink verlicht en vlak te noemen. Maar weer dik aankleden en mijn laatste banaan.

Uiteindelijk kom ik Honningsvag aan. Via het toeristenburo, boek ik 2 nachten in het Nordkkapp Vandrerhjem, een soort herberg, die idioten zoals ik, onderdak bied.